Merhamet, bir varlığın başka bir varlığa, canlıya yaşanan olumsuzluklar sonrasında gösterdiği ileri derecede affedicilik ve bağışlama durumudur. Yaşanan olumsuzluklarla ilgili kusurların ve hataların affedilerek, önemli olanın bir olmak, var olmak olduğunu hatırlatan ve herkesin hatalar yapabileceğini ve bunların yeniden tekrar edilmemesi gerektiğini bilerek, yaşanan olumsuzluğun aradaki bağı koparmasına izin vermeden takınılan davranış biçimidir. Yaşanan hata ve olumsuz durumlar nedeni ile kendisini olumsuz hissetmemek ve karşıdakini de olumsuz bir şekilde etkilememek için yaşatılan samimi, içten, bağışlayıcı, birleştirici, affedici insani ve varlıksal erdemlerden bir diğeridir. Şefkat ise merhametin çok daha sevecen bir tavırla yaşatılması durumudur. Birbirlerine çok benzeyen bu iki insani erdemin içinde affedicilik, yardımlaşma, sevecenlik, samimiyet gibi başka insani erdemlerde bulunmaktadır ve merhametin kullanılması gibi birde olumsuz bir davranış biçimi vardır. Bu yüzden akıl ve mantık süzgecinden geçen merhamet ve şefkat, çok daha faydalı sonuçlar verir.
Ve içeriğindeki bu güzel anlamları ile merhamet ve şefkat, sevgiyi tamamlayan diğer insani erdemlerden olurlar.
