Bir hep var olma durumu içindedir yaratılış dediğimiz gibi... Öncesi, sonrası, başlatanı yoktur. Hiçlik ile zamanın bileşkesi ve ortak çalışması, hiçliğin hep var olması ve akabinde zamanında aynı şekilde hiçlikle hep oluyor olması, onların öncesi ve sonrası olmadan hep var olan oluşumlar olduğu anlamını çıkarır ve bu durum işte, bir hep var olma hali içindeyken hiçliklerin bir sonraki gelişim evresi olarak var olma kavramı tezahür etmeye başlıyor. Yani zaman, hiçliği, bilginin olmadığı oluşumu, ne kadar sürer bilinmez, bu süreç sonrasında var olma özellikleri gösteren oluşumlara dönüştürüyor.
Kendisindeki geliştiren özelliği, değişim sağlayan özelliği hiç olanı var yapıyor, bilgisiz olana bilgi katıyor, yok olana yer yapıyor ve bu çalışma sonrasında hiçliğin içinde bir bilgi ile tarif edilebilecek şekilde bir oluşum meydana geliyor. Buna enerjide diyebiliriz ancak en ilkel enerjetik oluşum diyebiliriz. Ve zaman, dönüşen hiçliğin bu yeni haliyle çalışma içinde olmayı bırakmadan devam ediyor, çünkü zaman işlevsel olarak aynı şekilde çalışıyorken hiçlik yapısal olarak sürekli değişimler geçirmek durumunda kalıyor ve hiçliğin değişen yapısı ile edinilen bilgi ve tecrübeler zamanın gelişmesine, gelişen zamanında ilerlemesine neden oluyor...
İşte bu oluşum, zaman özelliği ile ilk duyularını yapmaya başlamaktadır. Görme, duyma, hissetme, v.s. ancak bunlar çok uzun zamanlar sonrasında oluşmaktadır ve bu bekleyiş ve oluş hali işte varlıksal enerjileri, var olma halini daha da kalıcı özellikleri ile yapılandırmaktadır.
İşte bu şekilde kendisini tanımaya, görmeye, duymaya ve bilmeye başlayan o enerjetik oluşum, zaman özelliği sayesinde bütün ihtiyaçlarını bilmiş, karşılamış, anlamış ve edinmiş olarak ve git gide gelişen özellikleri ile varlıksal bir oluşuma dönüşerek yaşamaya başlıyor.
Var olma hali, istemektir, istediğinin olması ise var olma halinin genel özelliğidir. Bir varlığın bir isteği varsa bunun gerçekleşmesinin gerekliliği var olma halinin genel özelliğidir ve isteklerimizin de asıl nedeni ihtiyaçlardan gelmektedir ve işte, zaman özelliği varlığın ihtiyaçlarına ve dahilinde isteklerine şartlanmış bir şekilde yaratılış içinde varlığa her konuda yardımcı olabilecek şekilde bir durumla varlıkla bütün olarak, bir duyu olarak, varlığın kendisini ifade eden bütün bir özellik şeklinde çalışır.
Bulsak bile nasıl uygulayabiliriz?
Varlık olarak yeryüzüne çivilenmiş ve yarım yamalak bu insan yaşamlarımızlamı sonsuzluk içindeki amacımızı bulacağız, uygulayacağız, anlayacağız, inanacağız...
Mümkün değildir bu...
Sonsuz yaratılış içinde var olma hali yaşayan varlıkların hepsinin kendisine göre bir amacı, var olma nedeni olmaktadır ve bunlar ancak sonsuz imkanlar içindeyken ortaya çıkarılabilir ve işte anlatılmak istenen, varlıkların her istediklerinin olması oldukça normal ve olması gereken bir özellik olarak, dünya yaşamındaki kısıtlanmanın obsedör saldırılar yüzünden olduğunu bilerek, aslında ne isterseniz onun olması gibi çok normal özelliklerimizin, imkanlarımızın olduğu bir şekilde bulunduğumuzu ve bu imkansızlıklar, kısıtlanmaların hepsinin geçici olduğu bilinerek, '' bir hep var olma hali yaşanan yaratılış içindeki varlıkların durumu dünyadaki insanlar gibi olabilir mi?'' sorusunu sorarak, dünya yaşamının varlıksal olarak bir amaç ve gayelerle ilgili olmadığını bildirmek istiyorum...
Tamamen yanılgı ve geçici...
